Vorig jaar was ik echt van plan geen gaten meer te laten vallen in het plaatsen van blogs, iedere keer gebeurde er weer wat, ik kreeg een kind of mijn gezondheid zat om andere minder leuke redenen in de weg waardoor schrijven een probleem was. Ik schreef blogs in het voren het zetten ze braaf klaar zodat er iedere woensdag eentje zou verschijnen. Het doel was om altijd een paar weken voor te lopen en dan zou er toch niks meer mis kunnen gaan. Ik had met mijzelf afgesproken dat ik mij niet zou laten verleiden in de periodes dat ik actiever kon zijn om meerdere blogs per week te plaatsen zodat ik in minder actieve periodes ook continuiteit kon blijven garanderen. Het ging goed totdat we in een stroomversnelling kwamen met de gezondheid van mijn schoonvader of eigenlijk het ontbreken ervan. Na een pittige periode van zorg, regelen en op en neer gaan naar ziekenhuis en verpleeghuis voor hem is hij vorig jaar december overleden. Rond die zelfde tijd waren de in het voren geschreven blogs op. En moest ik noodgedwongen de keus maken om de boel ff de boel te laten. Dus nu neem ik mij weer voor, om iedere woensdag een nieuw blog te plaatsen en we zien wel hoe het gaat. Ik blijf het leuk vinden om alles op teschrijven en zo een mooi overzicht te krijgen van alles dat ik zo al maak en als ik daarmee andere ideetjes kan geven en op weg kan helpen is dat mooi meegenomen.
Voor nu begin ik met de uitleg van het maken van een rouwkrans, mijn man vond het nl veel persoonlijker als ik een rouwkrans voor zijn vader zou maken dan dat we er 1 zouden bestellen, en ik ben dat nog steeds volledig met hem eens. Mijn man heeft de bloemen uit gezocht, en ik heb alles verwerkt tot een mooi stuk. Gezien de tijd van het jaar waren we wel een beetje beperkt in het sport bloemen, maar ik moet zeggen dat we een mooie combi hebben weten te vinden. Vooral de paarse distels en het lila lamsoor passen goed bij het geleefde leven van mijn schoonvader. Ook hij heeft nl een deel van zijn leven op Terschelling gewoond en het is altijd een plek geweest waar hij veel van heeft gehouden. De rest van de bloemen heeft mijn man gekozen op de kleur. Het lint met onze namen konden we gewoon bestellen bij de bloemen winkel, wat ik erg fijn vond want het werd wel een beetje veel in de hectiek van al een uitvaart regelen ed.
Maar voor nu een kleine uitleg, ik zeg er wel bij ik ben geen bloemist en ik heb het dus puur op mijn gevoel gedaan. Op de foto-collage zie je een beetje hoe ik te werk ben gegaan. Ik heb een stuk oase op zilverfolie gelegd (waarschijnlijk hebben bloemisten hier prachtige systemen voor maar dit is waar ik het mee moest doen, en omdat ik niet wilde dat alles ging lekken op de kist of in onze auto heb ik het op deze manier opgelost) De oase heb ik eerst een tijdje in het water gelegd zodat er voldoende water voor de bloemen in zat. Hierna ben ik begonnen met de zijkant van het blok van een basis rand groen te voorzien, dan kan van alles zijn. Dit was rond de kerst dus heb ik gebruik gemaakt van conifeer dat volop te krijgen was. de distels wilde ik er uit laten springen dus die heb ik hierna een plek gegeven.Voor de verdere stappen kan ik niet heel gedetaileerd zijn omdat ik gewoon ben gaan opvullen met wat ik had. Met het eindresultaat waren mijn man en ik allebei heel blij, geeft toch een fijn gevoel dit zelf gedaan te hebben en ik vond het een fijn meditatief werkje in een hectische en verdrietige tijd.
Voor de verdere stappen kan ik niet heel gedetaileerd zijn omdat ik gewoon ben gaan opvullen met wat ik had. Met het eindresultaat waren mijn man en ik allebei heel blij, geeft toch een fijn gevoel dit zelf gedaan te hebben en ik vond het een fijn meditatief werkje in een hectische en verdrietige tijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten